خشکی پوست یک مشکل پوستی رایج است و در تمام سنین رخ می‌دهد. این مشکل خیلی جدی نیست، اما گاهی درمان آن سخت است. خشکی پوست ممکن است به بیماری‌های دیگر پوستی یا بیماری‌هایی مانند دیابت، کم کاری یا پرکاری تیروئید، سندرم شوگرن و سوء تغذیه مربوط باشد.

پوست بدن در اثر کاهش ترشح چربی توسط غدد پوستی خشک می‌شود که در این صورت نسبت به عوامل محیطی و بعضی مواد حساس می‌شود. پوست حالت سوختگی پیدا می کند که به دلیل نداشتن رطوبت کافی است.

یکی از علت های اصلی خشکی پوست، سرد شدن آب و هوا است. خشک بودن پوست بدن شما می تواند ارثی و ژنتیکی باشد. استفاده از صابون‌های قوی، میزان رطوبت ها، تماس بیش از حد پوست با نور خورشید، اختلالات و کم کاری تیروئید، بیماری دیابت و استفاده از بعضی داروها مثل دیورتیک ها، ضد اسپاسم ها، آنتی هیستامین ها می توانند در خشک شدن پوست دخیل باشند.

علت ایجاد خشکی پوست چیست؟

1.خشکی پوست ژنتیکی
چند عامل باعث ایجاد خشکی پوست در افراد می شود که ژنتیک مهمترین آنها است. با کمی دقت متوجه می‌شوید که بسیاری از افراد پوستی خیلی چرب یا خیلی خشک دارند که هر دوی این حالت‌ها، معمولاً مربوط به ژنتیک این افراد است. در خشکی پوست ژنتیکی، فرد به طور ذاتی، فاکتوری را که باعث مرطوب شدن پوست می‌شود، ندارد. درماتیت آتوپیک یا اگزمای ذاتی، معمولاً تا قبل از سن بلوغ، شدیدتر است اما بعد از این دوره، کاهش پیدا می‌کند.

2.خشکی پوست منطقه ای
علت دیگر خشکی پوست، منطقه زیستی افراد است زیرا آب و هوا تاثیر مستقیمی روی پوست ایجاد می‌کند. بدیهی است افرادی که در هوای مرطوب زندگی می‌کنند، پوست‌های با طراوت‌تری نسبت به افرادی که در نقاط کوهستانی و سرد زندگی می‌کنند، دارند. معمولاً افرادی که در مناطق کوهستانی زندگی می‌کنند، پوست‌های کدرتری دارند.

3.خشکی پوست به دلیل افزایش سن
خشکی پوست به علت افزایش سن و پا گذاشتن به میانسالی هم ایجاد می‌شود. در واقع با ورود به دهه پنجم زندگی، فعالیت غدد عرق و غدد چربی ساز پوست کمتر و از طرفی خونرسانی به بافت ها نیز کاهش پیدا می‌کند؛ که تمامی این عوامل باعث خشکی پوست می‌شود.

4.خشکی پوست به دلیل کمبود ویتامین دی
ویتامین دی هم نقش مهمی در تعادل رطوبت پوست دارد. زمانی که در معرض نور خورشید قرار می‌گیریم، ویتامین دی در زیر پوست ما سنتز می‌شود. اما در فصل زمستان که آفتاب کمتری وجود دارد، میزان ویتامین دی معمولاً کاهش می‌یابد و از این رو، پوست دچار خشکی می‌شود.

نشانه‌های خشکی پوست چیست؟

ظاهر پوست‌های خشک، پوسته پوسته، ملتهب و کم آب است. معمولاً پوست‌های خشک دچار خارش، قرمزی و حتی گاهی درد هم می‌شوند. و اگر خشکی پوست زیاد باشد، ترک‌های عمیق پوستی که با خونریزی همراه است نیز، مشاهده می‌شود.
چرا باید به متخصص پوست مراجعه کنم؟
اگر پوستتان به شدت خشک و مزمن است حتماً با پزشک متخصص مشورت کنید تا مطمئن شوید به بیماری های پوستی‌ای که در بالا ذکر شد، مبتلا نیستید.

متخصص پوست علت‌ها را ارزیابی و درمان لازم را تجویز می‌کند. معمولاً، بهترین درمان خشکی پوست استفاده از بهترین مرطوب کننده صورت یا نرم کننده‌های پوست است. اما، پزشک شما ممکن است در صورت لزوم، کرم یا پماد استروئید نیز تجویز کند. در مواردی که خشکی پوست با خارش شدید همراه است و مانع فعالیت های روزانه و خواب می شود. ممکن است آنتی هیستامین تجویز شود.

پیشگیری از خشکی پوست:

برای جلوگیری از خشکی بیش از حد پوست، نکات زیر را به‌کار بندیم:

- استفاده بیشتر از مرطوب‌کننده پوست
- کاهش مدت تماس با آب و استفاده از آب ولرم (نه داغ) به‌خصوص هنگام استحمام
- استفاده از صابون یا شامپوی بدن ملایم و حاوی نرم‌کننده پوست
- پوشاندن پوست در آب و هوای سرد و هنگام وزش باد، با استفاده از دستکش و شال
- به‌کار بردن دستکش هنگام تماس دست با شوینده‌ها